kızıllarını çıkarmış bir kadın gibi batıyor burada güneş.
sevemedim. hata benim, günah benim, suç benim kadın. çok farklı sandım ben
herkesi, her şeyi. öyledirler belki, yaşım küçük daha benim. Ne yani şimdi
durup dururken, hiçbir şey yapmazken yani biz, kötüye mi gidecek her şey? kar
mı yağdıracaksın güneşin kızıllığını kaybettiği her yere? uzun uzun anlatmak
var içimde ama konuşamıyorum işte. sana yazdığım her kağıt parçası ile
servileri, kızılçam ağaçlarını zor durumda bırakıyorum sanki.
ağlayamıyor, anlayamıyorum.
anlatamadım değil mi yine? bitmedi ki anlatayım. işte temel
problem bu, bitmiyorum, bazen öyle bir el geliyor ki bitemiyor, bitmiyorum.
masadan kalkıp birilerinin elini tutamıyorum, kağıtlara dokunuyorum. en ilkel
oyunu bile beceremiyorum, görenler kumarbaz sanıyor ama ben kağıtları
kesemiyorum. mintanını giymiş bit kadın gibi çıkıyor burada ay, geceler içinde
gündüzleri arıyorum.
Eskilerden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder