15 Aralık 2013 Pazar

karmaşık yazılar 4 (kızılçam ağaçları)

kızıllarını çıkarmış bir kadın gibi batıyor burada güneş. sevemedim. hata benim, günah benim, suç benim kadın. çok farklı sandım ben herkesi, her şeyi. öyledirler belki, yaşım küçük daha benim. Ne yani şimdi durup dururken, hiçbir şey yapmazken yani biz, kötüye mi gidecek her şey? kar mı yağdıracaksın güneşin kızıllığını kaybettiği her yere? uzun uzun anlatmak var içimde ama konuşamıyorum işte. sana yazdığım her kağıt parçası ile servileri, kızılçam ağaçlarını zor durumda bırakıyorum sanki.

ağlayamıyor, anlayamıyorum.

anlatamadım değil mi yine? bitmedi ki anlatayım. işte temel problem bu, bitmiyorum, bazen öyle bir el geliyor ki bitemiyor, bitmiyorum. masadan kalkıp birilerinin elini tutamıyorum, kağıtlara dokunuyorum. en ilkel oyunu bile beceremiyorum, görenler kumarbaz sanıyor ama ben kağıtları kesemiyorum. mintanını giymiş bit kadın gibi çıkıyor burada ay, geceler içinde gündüzleri arıyorum.


Eskilerden.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder