15 Nisan 2014 Salı

Bir insanın yıkılabileceği anlar vardır. Tek yumrukta nakavt gibi. Gitmek gibi. Ölmek gibi. Bir sürü duygunun ya da olayın karışmasından kaynaklanıyor yani anlayacağınız. Bildiğim bir şey varsa, bir insanın hayatında teselliyi martaval bulduğu anlar vardır. Fazlasını öğrenecek kadar yaşamadım. Yaşasam da öğrenemem sanırım. Tecrübe farklı bir şey. Acıların birikmesi ya da öğrenmek değil. Kesinlikle bir alakası yok. Bana öyle geliyor.

Yıkılabileceği anlar derken, başkasının sana yaptıklarından bahsetmiyorum. Sonya'nın dediği gibi, 'ne yaptın sen kendine böyle?'.

4 yorum:

  1. :)) işte bunu anladığında , kendine neler etmişsin diye hayıflanmadan devam edebilmelisin teselliyi martaval bilmeden .. hoş başka yolu da yok , her şekilde devam edeceksin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. dilemma da burada başlıyor işte. tam da devam ederken. :)

      Sil
  2. ne yaptın sen kendine böyle?
    bunu sorup daha da fazla kendime bişey yapmamaya karar verdim.
    sonya da gece de tanığım olsun :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. güzel karar. insanın kendine yaptığını kimse yapmazmış zaten. sanırım daha fazla bir şey yapmamalıyız kendimize.
      :)

      Sil