soğuyorsun bazen, bir sebep varmış ya da yokmuş hiç önemsemiyorsun. sen soğuksun ya, herkesi üşütmek istiyorsun. bazen olur öyle, her şey üst üste gelir. sendeki dertler gibi, bitmeyecekmiş gibi gelir. bitmez de zaten, hep yenisi gelir. öyle hızlanır ki bazen, soluk almayı bile unutursun. arada yaşadığın gelir aklına, sonra onu da unutursun.
"çok yalnızdım, hiç tek başıma yaşamadım. başka bir
yalnızlıktı bu. kalabalıkların asil yalnızlığı. birileri vardı hep, dostlarım, ailem,
hayallerim. birileri hep vardı, hissederdim ama göremezdim. acı verirdi. bu
insanların, bu duyguların hep tesadüf olduğuna inanırdım. ama bazen diyorum ki
keşke bir atın boynuna sarılsaydım, onunla kaçıp betonarme duygulardan, evlerden,
insanlardan.. kaçasım vardı yeşil çimenlere, gelmeyesim vardı. sonsuzluğa
çığlık atasım vardı. o iyi insanlar gibi atıma binip gidesim vardı. gidemedim."
bir kez yandık, bundan sonra yaz ne getirebilir ki bize?
YanıtlaSilözellikle bu kısımdayız işte..
ve atlara istinaden:
“bir zamanlar bu şehirde konuksever, sıcak yürekli, dost canlısı iyi insanlar, ceren gibi, kırmızı mercan gözlü, uzun boyunlu, kalem kulaklı, suna gibi cins atlar vardı. onlara ne oldu?” yaşlı adamdır ki, azıcık doğruldu, ak sakalı kirli, titredi, yüzü eski bir ışıkla parıldadı, derin bir aaah dedi, ciğeri söken. aaaah! duvara sırtını iyice verdi. neden sonra gözlerini açtı: “o iyi insanlar,” dedi, ”o güzel atlara bindiler çekip gittiler…” (yaşar kemal)
onlara biz niye rastlamadık hiç?
bu kısımda devam edeceğiz bundan sonra, özellikle bu kısımda.
SilYaşar Kemal'in yazısının bu parçasını eklemiştim ilk başta yazıya, sonra nedense kaldırmam gerektiğini düşündüm. sana nasipmiş bu alıntı. :)
görmeyi, rastlamayı, hatta uzun uzadıya sohbet etmeyi ben de çok isterdim.sanki, o iyi insanlara biz bir şey yapmışız da, affettirmek için güzel bir şeyler hediye etmişiz gibi. bazen öyle geliyor bana..
o kısımda yürümeye başlamalıyız aslında:)
Sildemek öylee. nasip işte:)
evet öyle mahcup gibiyiz. Bir de şu var iyi insanları yalnızlaştırma çabası var sanki diğerlerinin, silikleştirme ya da yutmaya çalışma. bu çok yıpratıcı oluyor o saf insanlar için. sürekli kendi benliklerini sorgulamaya iten bir tavırla mücadele içinde kalıyorlar ne yazık ki..
her zaman yürümeliyiz. yanlış yolda yürümek, doğru yolda beklemekten iyidir, diyorlar. :)
Silmahcubuz. ve dediğin gibi, öyle de hummalı bir çalışma. sanki başka işleri yokmuş gibi. o davranışlarla mücadele ediyorlar sürekli, ne yazık ki.. sonra birkaç insan mahcup oluyor, telafi ediyorlar. biz göremeden onlar çekip gidiyorlar, maalesef..
Bilal, çok anlamlı bir yazı, bu zamanda.
YanıtlaSilYazının kendisi de zamandan ayrı olarak, müthiş. Benim en sevdiğim yazılarından biri oldu.
Tebrikler :))
Zamanın kendisi anlamlı olunca, kendiliğinden geliyor bir şeyler..
SilTeşekkür ederim. Sevmene, beğenmene sevindim.
:))
çok yalnızdım kalabalığın içinde. sevdim bloğunu ve denemelerini. anlam dolu denemelerini. takip listeme de aldım.
YanıtlaSilHoş geldin.
SilTeşekkür ederim ilgin için. :)
Özellikle soğuktun kısmında kendimi buldum :)
YanıtlaSilYine ne güzel yazmışsın :))
bu derece hissettiğin bir şey yazmak, bunu duymak güzel bir şey. :)
Silteşekkür ederim, kalem karalıyor işte bir şeyler. :))
Uf çok güzel ve ağır bir yazı olmuş bayıldıımm :)
YanıtlaSilama yazın getireceği 1kg kiraza bile razıyım ben :)
Oluyor bazen öyle ya, ağır şeyler çıkıyor. :)
SilGüzel günler göreceğiz, güneşli günler...
:)
mimi yaptım:)
YanıtlaSilBakıyorum hemen. :))
Sil